Yaşayamayan Hüseyin

[dümbük9]

Selamlar ahali. Ben Hüseyin. Ankara'da ailem ile birlikte yaşıyorum. Yaşım daha 17 belli ki önümde daha uzun bir gelecek beni bekliyor. Ancak hemen mutluluğa kapılmamalı insan, şuan yaptığım, emek verdiğim, kendime hobi edindiğim çoğu şey hiç şüphesizdir ki ilerideki yaşantımı büyük bir ölçüde etkileyecektir. Şayet bunun için bol bol kitap okur, derslerime odaklanmaya çalışırım. İçe dönük bir insan olduğum için yalnızlığı tercih eden. Yalnızlığı daha çok seven bir insanım ( ya da kendimi bu şekilde avutuyor da olabilirim :/ ) bu sebepten ötürüdür ki, arkama yaslayabileceğim bir tek arkadaşım, dostum yok. Tek direğim kitaplar, onlar olmasaydı ne yapardım bilemiyorum. Çünkü onlar bana yalan söylemiyor. Hakikati olduğu gibi gözler önüne seriyorlardı. Ne yazıktır ki insanları pek sevemedim hayatım boyunca, kime güvendiysem, kime kol kanat gerdiysem yüzüme baka baka hepsi sırtımdan bıçakladı beni. Yeri geldi dışlandım, yeri geldi istenmedim, yeri geldi "Nihayet doğru kişiyi buldum!" dediğim insan beni "En güvendiğim arkadaşım" dediğim arkadaşım ile aldattı. O yüzden yalnızlığı benimsedim kendimde. Ama olsun insanlar ile bu şekilde anlaşmak yerine gerçek yüzlerini görmek bana daha iyi geliyor. Ne acı!
Bu sebeplerden ötürüdür ki kendime hobi arayışı içindeyim ve yaklaşık 3 yıldır karıncalar ilgimi çekmeyi her zaman başarmıştır. Karınca hobiciliği ile ilgili birçok makale okudum. Yalnız daha beslemek nasip olmadı. Bazen kraliçe yoktu. Bazen kraliçe vardı elim boştu. Korkuyorum da aslında. "Ya yapamazsam? Ya ölürse?" Ben en ufak bir canlıyı "gerçek" bir mazeret olmadan öldürmeye çok karşıyımdır. Öyle ki yolda yürürken yerlere bakar en ufak bir karıncayı bile ezmemeye özen gösterir. Mangal yaparken odunların arasında böcek olup olmadığını beyan etmek için 2-3 kere vurarak kontrol ederim. Hiçbir insanın benim yüzümden rahatsız olmasını istemez şayet rahatsız olduklarını anlarsam çok büyük bir acı kaplar içimi.
Burada anlatmak istediğim lakin anlatamadığım bir sürü şey var. Eğer merak ediyorsanız Oğuz ATAY "TUTUNAMAYANLAR" kitabını okumanızı tavsiye ederim. Böylelikle benim iç dünyamı daha iyi anlamış olursunuz. Ben buyum işte, huyu suyu belirsiz bir kimse. Kendi halimce yaşar giderim. Siz siz olun kendinizi unutturmayın. Kimseye de onun size güvendiğinden çok güvenmeyin. Belli ki bu dünya bana fazla geliyor, yakında da çeker giderim zaten kimin umurunda!

 

[Okan]

Aramıza hoşgeldiniz efenim Next diyip hobiyi seçtiğiniz için teşekkürler

 

[MGPrime]

Hoşgeldin hüseyin.

 

[svcNN]

Selamlar ahali. Ben Hüseyin. Ankara'da ailem ile birlikte yaşıyorum. Yaşım daha 17 belli ki önümde daha uzun bir gelecek beni bekliyor. Ancak hemen mutluluğa kapılmamalı insan, şuan yaptığım, emek verdiğim, kendime hobi edindiğim çoğu şey hiç şüphesizdir ki ilerideki yaşantımı büyük bir ölçüde etkileyecektir. Şayet bunun için bol bol kitap okur, derslerime odaklanmaya çalışırım. İçe dönük bir insan olduğum için yalnızlığı tercih eden. Yalnızlığı daha çok seven bir insanım ( ya da kendimi bu şekilde avutuyor da olabilirim :/ ) bu sebepten ötürüdür ki, arkama yaslayabileceğim bir tek arkadaşım, dostum yok. Tek direğim kitaplar, onlar olmasaydı ne yapardım bilemiyorum. Çünkü onlar bana yalan söylemiyor. Hakikati olduğu gibi gözler önüne seriyorlardı. Ne yazıktır ki insanları pek sevemedim hayatım boyunca, kime güvendiysem, kime kol kanat gerdiysem yüzüme baka baka hepsi sırtımdan bıçakladı beni. Yeri geldi dışlandım, yeri geldi istenmedim, yeri geldi "Nihayet doğru kişiyi buldum!" dediğim insan beni "En güvendiğim arkadaşım" dediğim arkadaşım ile aldattı. O yüzden yalnızlığı benimsedim kendimde. Ama olsun insanlar ile bu şekilde anlaşmak yerine gerçek yüzlerini görmek bana daha iyi geliyor. Ne acı!
Bu sebeplerden ötürüdür ki kendime hobi arayışı içindeyim ve yaklaşık 3 yıldır karıncalar ilgimi çekmeyi her zaman başarmıştır. Karınca hobiciliği ile ilgili birçok makale okudum. Yalnız daha beslemek nasip olmadı. Bazen kraliçe yoktu. Bazen kraliçe vardı elim boştu. Korkuyorum da aslında. "Ya yapamazsam? Ya ölürse?" Ben en ufak bir canlıyı "gerçek" bir mazeret olmadan öldürmeye çok karşıyımdır. Öyle ki yolda yürürken yerlere bakar en ufak bir karıncayı bile ezmemeye özen gösterir. Mangal yaparken odunların arasında böcek olup olmadığını beyan etmek için 2-3 kere vurarak kontrol ederim. Hiçbir insanın benim yüzümden rahatsız olmasını istemez şayet rahatsız olduklarını anlarsam çok büyük bir acı kaplar içimi.
Burada anlatmak istediğim lakin anlatamadığım bir sürü şey var. Eğer merak ediyorsanız Oğuz ATAY "TUTUNAMAYANLAR" kitabını okumanızı tavsiye ederim. Böylelikle benim iç dünyamı daha iyi anlamış olursunuz. Ben buyum işte, huyu suyu belirsiz bir kimse. Kendi halimce yaşar giderim. Siz siz olun kendinizi unutturmayın. Kimseye de onun size güvendiğinden çok güvenmeyin. Belli ki bu dünya bana fazla geliyor, yakında da çeker giderim zaten kimin umurunda!

Hoşgeldin aramıza iyi hobiler.

 

[Antlantis]

Selamlar ahali. Ben Hüseyin. Ankara'da ailem ile birlikte yaşıyorum. Yaşım daha 17 belli ki önümde daha uzun bir gelecek beni bekliyor. Ancak hemen mutluluğa kapılmamalı insan, şuan yaptığım, emek verdiğim, kendime hobi edindiğim çoğu şey hiç şüphesizdir ki ilerideki yaşantımı büyük bir ölçüde etkileyecektir. Şayet bunun için bol bol kitap okur, derslerime odaklanmaya çalışırım. İçe dönük bir insan olduğum için yalnızlığı tercih eden. Yalnızlığı daha çok seven bir insanım ( ya da kendimi bu şekilde avutuyor da olabilirim :/ ) bu sebepten ötürüdür ki, arkama yaslayabileceğim bir tek arkadaşım, dostum yok. Tek direğim kitaplar, onlar olmasaydı ne yapardım bilemiyorum. Çünkü onlar bana yalan söylemiyor. Hakikati olduğu gibi gözler önüne seriyorlardı. Ne yazıktır ki insanları pek sevemedim hayatım boyunca, kime güvendiysem, kime kol kanat gerdiysem yüzüme baka baka hepsi sırtımdan bıçakladı beni. Yeri geldi dışlandım, yeri geldi istenmedim, yeri geldi "Nihayet doğru kişiyi buldum!" dediğim insan beni "En güvendiğim arkadaşım" dediğim arkadaşım ile aldattı. O yüzden yalnızlığı benimsedim kendimde. Ama olsun insanlar ile bu şekilde anlaşmak yerine gerçek yüzlerini görmek bana daha iyi geliyor. Ne acı!
Bu sebeplerden ötürüdür ki kendime hobi arayışı içindeyim ve yaklaşık 3 yıldır karıncalar ilgimi çekmeyi her zaman başarmıştır. Karınca hobiciliği ile ilgili birçok makale okudum. Yalnız daha beslemek nasip olmadı. Bazen kraliçe yoktu. Bazen kraliçe vardı elim boştu. Korkuyorum da aslında. "Ya yapamazsam? Ya ölürse?" Ben en ufak bir canlıyı "gerçek" bir mazeret olmadan öldürmeye çok karşıyımdır. Öyle ki yolda yürürken yerlere bakar en ufak bir karıncayı bile ezmemeye özen gösterir. Mangal yaparken odunların arasında böcek olup olmadığını beyan etmek için 2-3 kere vurarak kontrol ederim. Hiçbir insanın benim yüzümden rahatsız olmasını istemez şayet rahatsız olduklarını anlarsam çok büyük bir acı kaplar içimi.
Burada anlatmak istediğim lakin anlatamadığım bir sürü şey var. Eğer merak ediyorsanız Oğuz ATAY "TUTUNAMAYANLAR" kitabını okumanızı tavsiye ederim. Böylelikle benim iç dünyamı daha iyi anlamış olursunuz. Ben buyum işte, huyu suyu belirsiz bir kimse. Kendi halimce yaşar giderim. Siz siz olun kendinizi unutturmayın. Kimseye de onun size güvendiğinden çok güvenmeyin. Belli ki bu dünya bana fazla geliyor, yakında da çeker giderim zaten kimin umurunda!

Aramıza hoş geldin hep beraber güzel günlere.